"Zdolność do zapominania i życia bez świadomości historycznej istnieje tylko na poziomie zwierzęcym ... człowiek dziwi się samemu sobie, że nie umie nauczyć się zapominania i wciąż ogląda się w przeszłość: choćby podążał najdalej i najszybciej, pamięć podąża wraz z nim... Tylko człowiek mówi wtedy: >>przypominam sobie<< i zazdrości zwierzęciu, które natychmiast zapomina i dla którego każda chwia naprawdę umiera, pogrąża się w nocy i mgle i na zawsze gaśnie.  Bo zwierzę żyje AHISTOTYCZNIE: mieści sie w terażniejszości bez reszty, jak liczba całkowita, bez dziwacznych ułamków..." (F.Nietzshe)